bahçe oyunu

elif nine artık çok yaşlanmış eli ayağı tutmayan biriydi torunu ceylan ile yaşardı ceylan dillere destan güzel  tatlı bir kızdı elif nine bu güzelliğine nazar deymesinden korkuyor onu hep koruyordu ilişkileri çok iyiydi tıpkı arkadaş gibiydiler  ceylanın ona    benzemeyen arkadaşları vardı  bir gün ece geldi ecede yaramazlığı ile tanılırdı ama yinede elif nine  onu severdi kendi torunu gibi görürdü ece ve ceylan bahçeye çıkıp oynadılar ama elif nineye haber vermeyi unuttular elif nine meraklandı eli ayağı tutmadığı halde bir gayret koştu ve onları aradı sonunda ece ve ceylanı buldu meyer bahçede evcilik oynuyorlarmış elif nine bir ağacın arkasına saklanıp nasıl oynadıklarını nasıl cümleler kurduklarını  dinlemeye başladı ceylan e bebeğim eee e bebeğim eee diye ninni söylüyordu ece ise of anne of anne diye elindeki süpürgeyi bir oraya bir buraya sallayarak etrafı temizliyordu elif nine saklandığı ağacın arkasından çıktı ve eceyle ceylanın yanına doğru yol aldı bende oynabilirmiyim diye sordu oyumuşak ve narin sesiyle olmaz dedi iki küçük kız beraber elif ine neden olmaz ama diye sordu kızlar sen bizden çok büyüksün olmaz ortalığı sessizlik kapladı ceylan lafa sokuldu tamam oynasın ne yapçağını buldum bize şarkı söyler bizim anneannemiz olur bizde onun torunları elif nine şarkıyı söylemeye başladı ve gün boyunca birlikte şarkı söyleyip durdular elif nine o gün çocukluğunu yaşamış hissediyordu kendini.